-
1 demir
желе́зо (с) я́корь (м)* * *1.1) желе́зоdemir bileşikleri — желе́зные спла́вы
demir boku — [желе́зный] шлак; ока́лина
demir cevheri — желе́зная руда́
demir dökümü — чугу́нное литьё
demir tozu — желе́зные опи́лки
demir ve çelik fabrikası — металлурги́ческий заво́д
ak dökülmüş demir — ко́вкое желе́зо
dökme demir — чугу́н
köşebent demir — углово́е желе́зо
lama / saç demir — листово́е желе́зо
2) мор. я́корьdemir almak — сня́ться с я́коря
demir atmak — а) броса́ть я́корь; б) перен. броса́ть я́корь; обоснова́ться где-л. на дли́тельное вре́мя
demir kaldırmak — снима́ться с я́коря, поднима́ть я́корь
demir resmi — я́корный сбор
demir taramak — дрейфова́ть ( при отданном якоре)
demir üzerinde — гото́вый к отплы́тию, сня́тый с я́коря
demirde yatmak — стоя́ть на я́коре
demir yeri — ме́сто стоя́нки судо́в ( на якоре)
3) дета́ль из желе́заpencere demiri — око́нная скоба́
ocak demiri — печна́я задви́жка
4) разг. око́вы, кандалы́2.demire vurmak — закова́ть в кандалы́
желе́зныйdemir kapı — желе́зная дверь
demir masa — желе́зный стол
demir parmaklık — желе́зная решётка
••demir tavında, dilber çağında — посл. вся́кому о́вощу своё вре́мя
demir tavında dövülür — посл. куй желе́зо, пока́ горячо́
-
2 demir
1.1) желе́зоdemir bileşikleri — желе́зные спла́вы
demir boku — [до́менный] шлак; ока́лина
demir cevheri — желе́зная руда́
demir(i) çekmek — тяну́ть желе́зо
demir çelik işçisi — металлу́рг
2) око́вы, кандалы́- ı demire vurmak — закова́ть в кандалы́
3) (тж. gemi demiri) я́корьdemir almak — сня́ться с я́коря
demir atmak — а) бро́сить я́корь; б) обоснова́ться
demir (atma) yeri — я́корная стоя́нка
demir kaldırmak — поднима́ть я́корь; снима́ться с я́коря
demir resmi — я́корный сбор
demir taramak — дрейфова́ть при о́тданном я́коре
demir üzerinde — гото́вый к отплы́тию, сня́тый с я́коря
demir de yatmak — стоя́ть на я́коре
4) желе́зная часть (инструмента и т. п.)bıçak demiri — желе́зная часть ножа́
kof demiri — желе́зная задви́жка, желе́зный засо́в
ocak demiri — печна́я задви́жка
pencere demiri — око́нная ско́ба
2.желе́зныйdemir çubuk — а) желе́зный прут; б) армату́ра
demir kasa — сейф, несгора́емый шкаф
См. также в других словарях:
demir üzerinde — den. demirini almış ve kalkmaya hazır (gemi) … Çağatay Osmanlı Sözlük
demir — is., kim. 1) Atom numarası 26, atom ağırlığı 55,847, yoğunluğu 7,8 olan, 1510 °C de eriyen, mavimtırak esmer renkte, özellikle çelik, döküm ve alaşımlar durumunda sanayide kullanılmaya en elverişli element (simgesi Fe) 2) sf. Bu elementten… … Çağatay Osmanlı Sözlük
demir yolu — is. 1) Lokomotif, vagon vb. demir tekerlekli taşıtların üzerinde hareket ettiği paralel iki ray döşenerek yapılan bir tür yol, tren yolu, demir hat 2) Bu yolla yapılan taşımacılık sistemi … Çağatay Osmanlı Sözlük
demir dikeni — is., bit. b. Toprak üzerinde yatık olarak bulunan, boynuz biçiminde dikenli çiçekleri küçük ve açık sarı renkli bir tür bitki (Tribulus terrestris) … Çağatay Osmanlı Sözlük
çubuk demir — is. İnşaatlarda kullanılan, üzerinde yiv bulunmayan demir … Çağatay Osmanlı Sözlük
salmak — i, e, ar 1) Bağımlılığına, tutukluluğuna veya baskı altındaki durumuna son vererek serbest kılmak, bırakmak, koyuvermek Derhâl kapının zincirini salıvererek kanadı arkasına kadar açtı. E. E. Talu 2) İvedilikle yollamak, hemen göndermek Bununla… … Çağatay Osmanlı Sözlük
nervürlü çelik — is., ği Direnci artıran, üzerinde çıkıntılar bulunan, dişli demir çubuk, nervürlü demir … Çağatay Osmanlı Sözlük
örs — is. 1) Biçimleri yapılacak işe göre değişen, üzerinde maden dövülen, çelik yüzeyli, demir araç Demir yalım gibi kızarmıştı. Küçücük örsünün üstüne koydu, dövmeye başladı. Y. Kemal 2) Üzerine çivi çakılacak ayakkabı geçirilen kunduracı aracı… … Çağatay Osmanlı Sözlük
üstyapı — is., mim. 1) Altyapı üzerine kurulan, oturmaya veya üretime yarayan yapıların tümü 2) top. b. Altyapı üzerinde oluşan kültür, din, sanat, felsefe, bilim, ülkü, siyasal kurumlar gibi toplumsal değerleri içeren genel kavram, altyapı karşıtı Ahlakla … Çağatay Osmanlı Sözlük
Mehmed II. — Mehmed II. (محمد بن مراد / Meḥemmed[1] b. Murād; * 30. März 1432 in Edirne; † 3. Mai 1481 bei Gebze), genannt ابو الفتح / Ebū ʾl Fetḥ /‚Vater der Eroberung‘ und später فاتح / Fātiḥ /‚ … Deutsch Wikipedia
burç — 1. is., cu, bit. b. Ökse otu 2. is., cu, Ar. burc 1) Kale duvarlarından daha yüksek, yuvarlak, dört köşe veya çok köşeli kale çıkıntısı Surun yıkık burçlarından baykuşlar gülüyor. H. Taner 2) gök b. Zodyak üzerinde yer alan on iki takımyıldıza… … Çağatay Osmanlı Sözlük